Leven met coeliakie (glutenintolerantie)

Gelukkig hoef ik zelf niet volledig glutenvrij te leven, maar wanneer je een glutenintolerantie (coeliakie) hebt, is dat zeker wél nodig. Gluten is de naam voor een eiwit dat in alle graansoorten zit en deze gluten kúnnen schade veroorzaken aan de darmwand. Omdat ik weet welke gezondheidsvoordelen het voor mij persoonlijk heeft om granen (en gluten) te minderen, kies ik wel vaak voor glutenvrij, maar ik kan net zo goed heel erg genieten van een (spelt)boterham of een bord pasta. Het drastisch schrappen van alle granen is naar mijn mening ook niet nodig als je gewoon gezond bent. Juist de afwisseling en variatie is zo belangrijk, vandaar dat je hier op Mind Your Feed ook gerechten ziet die glutenvrij zijn, maar ook recepten die dat zeker niet zijn. Bij de auto immuun ziekte coeliakie is het wel van belang dat je gluten mijdt. De Belgische Julie Verhaert  van de blog Young and Wild and Glutenfree heeft een glutenintolerantie en is leeft dus glutenvrij. Zij geeft in deze gastblog een kijkje in haar leven  en laat zien hoe zij kan leven met coeliakie.

Foto door Julie Verhaert

Leven met coeliakie

Geachte lezer, glutenvrije sympathisant of ander lid van n’importe quel bevolkingsdeel

Mijn naam is Julie Verhaert, ik ben 23 jaar, student Entrepreneurship en glutenvrije blogger. Waar uw vaste stem, Reny, glutenvrije elementen in haar levenswijze integreert vanuit een persoonlijk aanvoelen, ben ik 2,5 jaar geleden overgeschakeld op een glutenvrij dieet omdat ik coeliakie bleek te hebben. Over de symptomen en het proces dat daaraan voorafging heb ik al eens een uitgebreide post geschreven op mijn persoonlijke blog, youngandwildandglutenfree, dus daar zal ik u nu niet mee lastigvallen. Echter hoe ik mijn leven met coeliakie ervaar nu ik mijn derde jaar inga als glutenintolerante, is wel een interessante piste om met u te exploreren.

Zoals al bleek uit het voorgaande, ben ik een nouveau-glutard. Ik ben zo niet opgevoed noch door erfelijke aangelegenheden op die manier tot stand gekomen. De auto-immuunziekte is in mij opgekomen op een moment waarop mijn immuunsysteem platlag en nadat mijn spastische darmen mij al een jeugd lang vrolijk van steken en stoten hadden voorzien. Omdat ik dus een “normale levenswijze” gewend was, moest er één en ander stevig worden aangepast in mijn day-to-day life: geen zorgeloos uit eten gaan meer, geen occasioneel worstenbroodje meer tussen lessen door, geen pintjes meer op de oude markt in Leuven, geen zondags ontbijt met koffiekoeken en geen – oh the hurts – speciale verjaardagstaart van mijn grootmoeder meer.

De initiële opluchting omdat de dokter eindelijk had gevonden wat er scheelde (en de bevestiging dat het dus niet gewoon in mijn hoofd zat) maakte dus stilaan ruimte voor iets knagend dat zei dat ik nu effectief voor. de. rest. van. mijn. leven. geen gluten meer mocht eten. Dat is nog lang, quoi. Ik was onder andere een fanatieke pastavreter en traditionele broodeter – ik schrijf dit tijdens mijn lunch en zit as I write een glutenvrij meergranenbroodje te smullen – en waar er mensen zijn die na hun diagnose vrolijk de meeste deegwaren uit hun leven bannen en voor andere zaken opteren,  heb ik deze gewoontes niet kunnen opgeven. Gelukkig heb ik een toptante die glutenvrij brood voor mij bakt en opteer ik op andere momenten voor vervangproducten.

Nu bent u ongetwijfeld een mens van de wereld en heeft u ook al gelezen dat deze glutenvrije ersatzproducten niet altijd even gezond en bijlange niet suikerarm zijn. Ik vroeg mij bijgevolg af hoe het komt dat ik met mijn aangepaste levenswijze die heel wat vervangers incalculeert nog gezond door het leven dartel. Welnu, brace yourselves, ik denk dat ik dat simpelweg te danken heb aan de afwisseling in mijn voeding en het feit dat ik voldoende beweeg. Ik probeer – zoals dat hoort – voldoende groenten en fruit te eten, een dag met pasta af te wisselen met eentje met rijst, quinoa, aardappelen of what have you en daarnaast zorg ik ervoor dat ik voldoende beweging heb door geregeld te fitnessen en af en toe te gaan joggen.

On the go stelt zich in het leven van een glutard het grootste probleem en is deze afwisseling wél moeilijk te verkrijgen. Als ik er niet aan gedacht heb om een glutenvrij iets te voorzien of uit eten ga op een nieuwe locatie, is het vaak met een heel bang hartje afwachten. Als ik er zelf relatief gerust in ben is daar meestal wel een lieve mede-eter die mij aanstaart met een blik van “ben je daar wel heel zeker van, Julie?” Een glutard kan namelijk met hand en tand en teen uitleggen wat er niet in het eten mag zitten (hetgeen uiteraard volstrekt niet irritant wordt voor de mensen die voor de honderdste keer mee gaan eten, ahem), de kans dat deze informatie incorrect wordt geregistreerd, aan de verkeerde persoon wordt doorgegeven of met onverschilligheid wordt beschouwd is jammer genoeg nog steeds reëel. Bovendien beschouw ik bijvoorbeeld het vervangen van frietjes door rijst niet als een aangepaste service, daarvoor ga ik niet uit eten. Hier zou dus nog altijd wat meer awareness (en navolgen van officiële Europese decreten – de Belgische horeca is bijvoorbeeld onderuit gekomen aan de vereiste om op de menu aan te geven welke gerechten gluten bevat, me no likey) welkom zijn. Heeft u misschien nog leuke, lekkere en gezonde adresjes? Laat het mij zeker weten via mijn blog, perpetuele dankbaarheid aan uw adres.

All zagen aside, ik vergeet soms hoe slecht ik mij voelde voor ik glutenvrij ben beginnen eten en als ik daaraan terugdenk ben ik nog altijd heel dankbaar dat ik het door mijn eetpatroon aan te passen heb kunnen oplossen. Qua smaak is er voor sommige producten nog veel werk aan de winkel, maar daarvoor zijn er receptenblogs zoals Mind Your Feed met gezonde en frisse ideeën om zelf een en ander te bereiden. Bovendien heeft zuslief mij dit jaar voor mijn verjaardag op een heuse glutenvrije kriekentaart kunnen trakteren – de markt is dus duidelijk aan het groeien en er is vooruitgang op te merken. De reden waarom ik u deze – ongetwijfeld fascinerende – blik in mijn glutenvrij leven wou geven is omdat u daar hopelijk iets aan heeft en omdat ik op die manier opnieuw, dankzij Reny, mijn steentje kan bijdragen voor meer awareness rond glutenintolerantie.

Glutenvrije groetjes en hopelijk tot snel!

Julie

Dank je wel voor een kijkje in jouw leven Julie! Leven met coeliakie is een pittige uitdaging, daar besteed ik graag aandacht aan op mijn blog!

Wil je mijn tips om bewust en gezond te eten in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief (rechtsboven).

Volg Mind Your Feed op Facebook | Twitter |Bloglovin | Instagram